(Hekayə) IV Kərim dostları ilə dəniz kənarına gəlməyi-nə peşman olmuşdu. Etibarın bu dəstənin içində olması onu pəjmürdə edirdi. Dilinə içki dəyən kimi, gic-gic danışmağa başlayacaqdı. Kərim Eti¬barın xasiyyətinə əla bələd idi. Fikirli-fikirli də¬nizin köpüklənən dalğalarına tamaşa edirdi. Aqil

(Hekayə) I Kərim əlindəki siqareti zibil vedrəsinə atıb Hikmətə baxdı. Hirsli-hirsli əllərini ovuşduraraq dedi: – Elə bil işləri qurtarıb, başqa işləri yoxdur, Mirzə Cəlili asıb kəsirlər... Hikmət Kərimin hirsləndiyini görüb dedi: – Sən vecinə alma, gündəmdə qalmaq üçün bilmirlər ki, nə hoqqalar

LAYİHƏ OYUNU Dilbər işə gələndə yolda Elmin İnkişafı Fondunda işləyən keçmiş kurs yoldaşı Əliabbasa rast gəldi. Əliabbas Dilbəri görüb sevincək dedi: – Salam Dilbər, bizim Fondun elmi tədqi-qatların dəstəklənməsinə yönəlmiş birgə layihə-lərin qrantlar yolu ilə maliyyələşdirilməsi üçün “Elm-Təhsil

(2 Hekayə) Dionis əlində şərab dolu piyaləylə Mövsüm Xəlillinin yanında oturub təəccüblə ona baxan münsiflər heyətinin üzvlərinə gülümsədi. Kərim Yədullaoğlu da qaş-gözü ilə Dionisi Mövsüm Xəlilliyə göstərib kəkələyə-kəkələyə soruşdu: – Buu o Dioo-niis-dir? Mövsüm Xəlilli çiyinlərini çəkdi. Eldar

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycan Jurnalistlər İttifaqının «Qızıl Qələm» mükafatı laureatı, Rusiya Yazıçılar İttifaqının Q.R. Derjavin adına ordeni və M.A. Şoloxov adına beynəlxalq mükafatı laureatı, Rəsul Rza adına Ədəbiyyat Fondunun “Rəsul Rza” adına mükafatı laureatı, «Əriyən şam»

Onlar kiçik bir kənddə yaşayan sakit ailə idilər: ata, ana və dörd uşaq. Böyük övlad Əhməd on iki, ortancıl Orxan ilə Kənan dörd və altı, ailənin kiçiyi Sevinc isə hələ altı aylıq idi. Çox xoşbəxt olan bu ailənin atası Fərhad müəllimliklə məşğul olur, çətin də olsa, övladlarını qonşu kəndin kiçik

SƏDAQƏT Hekayə «Əzizim Səbinə! Bizi bir aya yaxındır ki, Əfqanıstanın Cambul vilayətinin yanında olan hərbi hissəyə gətiriblər. Buraların çox maraqlı relyefi var. Boz, çılpaq dağlar, kəndlər çox primitivdir. Çox maraqlı deyimlər var. Kişilər uzun əbalı və başı çalmalı, qadınlar isə çadra altında,

Aynur Nəbili - URUS DİLİ - Siravi əsgər Anar Süleymanzadə dəfələrlə kəşfiyyata getmişdi. Çox dəyərli məlumatlar da gətirmişdi. Amma bugünkü kəşfiyyat bir başqa cür idi; çox məsuliyyətli idi. Anar bu gun “dil” gətirməli idi. Həm də o, bu kəşfiyyata tək getmirdi. Onun yoldaşı bir urus idi. Üzünə

8-ci sinifdə oxuyanda artıq hiss etdim ki, Zozunu sevirəm. Ancaq Zozunun bundan xeberi yox idı,heç mene ehemiyyet bele vermirdi. Zozu günü-günden ete-qana dolurdu.,Sarı saçları vardı,ortadan ten ayırdığı ağ bantlı qoşa hörükleri onu daha da cazibedar gösterirdi.Belke de bu,mene ele gelirdi,eslinde

2008-ci ilin iyul ayının isti günlərindən biri idi. İstanbulun “Aksaray” avtovağzalının qabağında Tbilisiyə gedən avtobusu gözləyirdim. Bilet dünəndən sifariş edilmişdi. Avtobus axşam saat 7. 00-da yola düşməli idi. Ancaq əmim oğlu, orada yaşayan iş adamı Nevzat bəy öz maşını ilə günortadan məni

Esmira Şükürova Bir stəkan qatıq Hekayə Bir gün qonşu Sapıtel Məmməd kişinin arvadı Əsnayəni doqqazın ağzından səsləyib dışarı çıxmasını xahiş etdi. Əsnayə səs eşidib, tələsik qapıya çıxdı və Sarıteli görcək onu içəri dəvət etdi: - Ay qız, Sarıtel, qapıda niyə dayanmısam, bəri keçsənə! - Sağ ol,

Qarabağ savaşında ermənilərə qənim kəsilmiş, onların ölüm kabusuna çevrilmiş cəsur snayper qız Rəhilə Orucovanın əziz xatirəsinə ithaf edirəm. O qız çox qəribəydi. Batalyona gələndən bəri onun kiminləsə kəlmə kəsdiyini görən olmamışdı. Xaraktercə ciddi, iti baxışlı, qəmgin, qısa saçlı, orta

Bu ağır xəbər elə gözlənilməz oldu ki, özümü tamam itirdim. Əvvəlcə, nə edəcəyimi qərarlaşdıra bilmədim. Anamın ölüm ayağında olması başımda ildırım kimi çaxdı. Kənddəkilərin qarasınca gileyləndim. Niyə bu xəbəri mənə bir az ertədən çatdırmayıblar? - deyə onları qınadım. Bu haqda fikirləşmək, artıq

(Hekayə) Kəndimizin başından bir çay axırdı. Elə indi də axır. Qarayar çayı. Uşaqlıq xatirələrimin sevgisi, beşiyi Qarayar çayı. Yayda dili, topuğu quruyar, sahilləri bir- birinə əl uzadardı. Sıza- sıza, korun- korun axıb gedərdi. Yazda heç üzünü görmə. Kükrəyər, sir- sifətini dəyişdirərdi.

Pəncərə açıq idi. Narın-narın yağış yağırdı. Gülnarın gözləri yol çəkirdi. Düşünürdü: o gələcək. Bir neçə saat pəncərənin önündə dayanıb yağan yağışa baxırdı. Gözünün önündən yaşadığı xatirələr keçir, ötənləri xatırlayırdı. Pəncərənin pərdəsi yellənir, bir quş həsrətlə boynunu büküb pəncərənin

İşə tələsirdim, yolu keçmək istəyirdim, yolun qarşısında bir xanımla üz-üzə gəldim, ala gözləri, dümağ üzü var idi. Bir anlığa xanımın gözəlliyi məni heyran etdi, bütün yol boyu bu xanımı düşünürdüm... İş bitmişdi, evə qayıdırdım, səhər gördüyüm xanımı yenidən görmək üçün, eyni yolu gəlirdim.

Çinarlar şəhərinə bir yolçu girdi. Şəhərə zülmət çökmüşdü. Bu zaman evlərin pəncərəsindən baxan və ya qapılarının qabağında dayanmış tək-tək şəhər adamları bu yolçuya nədənsə təşvişlə baxırdı. O, axdarırdı "Eynəkli qızı". Ondan daha yoxsul görkəmli bir yolçuya rast gəlmək çətin idi. Çinarlar şəhəri

Şəhla RAMAZANQIZI (Qafarova Şəhla Ramazan qızı) 1989-cu il noyabr ayının 11-də İsmayıllı rayonunun Diyallı kəndində musiqiçi ailəsində anadan olub. 1996-2007-ci illərdə Diyallı kənd orta məktəbində, 2008-2012-ci illərdə Bakı Slavyan Universitetinin Xarici dili və ədəbiyyatı fakültəsində bakalavr

Nailə MİRZƏYEVA, AzTU-nun müəllimi, filologiya elmləri namizədi. Azərbaycan Texniki Universitetinin Şəhid məzunlarına ithaf olunur -Hə, gedirikmi? Yığışmısanmı? -Yox, incimə. Mən, deyəsən, qalası oldum. -Nə üçün? Axı, günlərdir ki, hazırlaşırıq. Kişi kimi söz danışmışıq. Bəs

Ədəbiyyat, mənəviyyat, söz sahəsinə qulluq etdiyimdənmi, nədənmi, bayramlarda, tarixi günlərdə ölkə mətbuatında tanıdığım, dostluq etdiyim və bəzən imza tanışlığım olan şəxslərin müraciətləri ilə üzləşirəm: “Bizə yazı göndərin ”,” Filan bayram üçün materialınız olacaqmı?”, “Köşələriniz maraqlıdır,