Husam Camal DABBAĞOĞLU (1964)

Husam Camal Dabbağ oğlu -
1964-ci ildə İraqda - Kerkükde doğulub.
1987-ci ilde Tekniki İnstitutu bitirib.
İndi Kuzey qaz şirketinde işləyir.
1980-ci ilde ilk defe şeir yazıb.
İlk şeiri “Veten” qazetesinde çikıb.
İki kitabı çap olunub:
Biri İraqda, digeri Azərbaycanda.
Daha bir kitabı "Borçalı" neşriyyatında
çapa hazırlanır.
Biz de Husam Camal Dabbağ oğluna
yeni-yeni yaradıcılıq uğurları arzulayır
ve onun bir neçe şeirini aşağıda
deyerli oxucularımıza teqdim edirik.

Zemfira ASLANQIZI,
ZiM.Az-ın və "Borçalı" nəşriyyatının
İstanbul nümayəndəsi


Vurğunum sana

Yıllardır bu askım gönlümde coşar,
Sonumda ne yazık ellerin oldum,
Senin için ne ölü ne yaşar,
Sonumda ne yazık ellerin oldum.

Aşkına düşem kırğınım kırğın,
Ben sana hep candan, gönülden vurğun,
Hayalım olmarsa olurum çığın,
Sonumda ne yazık ellerin oldum.

Senin için bin bir hayaller kurdum,
Hep kendimden değil, kuşlardan sordum.
Aşkın dergahında ben seni buldum,
Sonumda ne yazık ellerin oldum,

Senin tek gelişin bana anarım,
Onu hatırlayıb, içden yanarım,
Gönül ümüdüsün öyle sanarım,
Sonumda ne yazık ellerin oldum,


Gözlerimden uzakdasen

İçim yanar yana-yana,
Başım dönər bir dumana,
Gel cara bul noldu sana,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Sen gönlümde acıdan yara,
Sensiz gedim bilmem hara?
Gel derdime eyle çara,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Aşkın gönlüm nar eyledi,
Bu dünyamı dar eyledi,
Gözlerim zar eyledi,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Aramızda vardı dağlar,
Kara başım oldu ağlar,
Bu gözlerim seni ağlar,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Her içimin başı nedsen,
Gözlerimin yaşında sen,
Her zaman sen karşımdasen,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.

Gülle kimin sen akı beni,
Seker ballı ptaki beni,
Koyma kalım hep teki beni,
Sen gözümden uzakdasen.
Sen gözümden uzakdasen.


Hasip hala

Senin aşkın cananım gönlü perişan etdi,
Öldürücü bakışın hayatım nişan etdi,
Gözm vermezmi gözüne ömrüm düşdü hicrana,
Uzaklığın ataş iki gözm qan etdi.
Görmezmi bu halimi neler neler çekerem,
Derdini çeke çeke gencliyim viran etdi,
Qırıb kanadlarımı yaktı beni kafesde,
Zavallı bülbül gibi rahatsız candan etdi.
Konuşdum yar askını şölde olan kuşlara,
Söylediler budu sevda halima feqan etdi,
Vence sevda beledir canı canana vermek,
Yar beni anlamadan aşkımı isyan etdi.
Yar yaşıyor dünyanın kifeyle ahengiyle,
Dabbağoğlunu salıb aşkına kurban etdi.


Ne oldu?

Bizim elde baxşa bağdan,
Açan güle bilmem ne oldu?
Ağardı hep tepe dağdan,
Axan sele bilmem noldu?

Şehrin sevdim inden candan,
Hep yakındı bana kandan,
Geldiler o yan bu yandan,
Bizim ele bilmem noldu?

Gel derdimi deyim sene,
Çara bulisen ne olur bene,
Koydun beni yana yana,
Yana küle bilmem noldu?

Ne tez bitti ömür, yıllar,
Beyaz oldu başda kıllar,
Üterdi bezit bülbüllür,
Üten dile bilmem noldu?

Bülbül için mesken kafes,
Onun için oldu esas,
Olmuşuk biz tenge nefes,
Esen yele bilmem noldu?

Gel güzelim kalma naza,
Kanım ben çoxa aza,
Derdim dedim elde saza,
Berlüse tele bilmem noldu?

Dostlar bir gün gözden iter,
Gözel geli katar katar,
Dedim ömür bir gün biter,
Geden yola bilmem noldu?

Husam Camal DABBAĞOĞLU,
ZiM.Az